Ο όρος Γλωσσικός Γραμματισμός σήμερα δε σημαίνει μόνο την ικανότητα του ατόμου να αναγνωρίζει τα γράμματα του αλφαβήτου, να διαβάζει και να κατανοεί ένα γραπτό κείμενο, αλλά και την ικανότητα να αντιμετωπίζει με άνεση τα ζητήματα που προκύπτουν στην καθημερινή του ζωή και σχετίζονται με το γραπτό λόγο. Ακόμα, σε ένα δεύτερο επίπεδο, Γλωσσικός Γραμματισμός είναι η ικανότητα να διακρίνει κανείς το πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται ένα κείμενο και τα νοήματα που προσδίδει το πλαίσιο αυτό στο κείμενο. Ο Γλωσσικός Γραμματισμός αποτελεί λοιπόν ένα ζήτημα κοινωνικής πρακτικής. Έτσι η διδασκαλία της γλώσσας σε αυτό το πλαίσιο, ισοδυναμεί με τη διδασκαλία απόψεων, πολιτιστικών στάσεων και κοινωνικών κανόνων.
Βασικός στόχος θα πρέπει να είναι η βελτίωση του βαθμού της νέας ελληνικής που κάνουν χρήση οι εκπαιδευόμενοι τόσο στον προφορικό όσο και στο γραπτό λόγο. Η πιο πρόσφορη μεθοδολογία είναι η βιωματική-επικοινωνιακή με την οποία η μάθηση γίνεται βίωμα μέσα από τη διεκπεραίωση πραγματικών ή και κοινωνικών περιστάσεων επικοινωνίας.
Βασικότερος όμως σκοπός είναι να αποκτήσει η φαντασία τη θέση της στην εκπαίδευση γιατί γνωρίζουμε την απελευθερωτική δύναμη που μπορεί να έχει ο λόγος.
Το «όλες οι χρήσεις του λόγου για όλους» είναι ένα καλό σύνθημα που ηχεί όμορφα και δημοκρατικά. Όχι για να γίνουν όλοι καλλιτέχνες αλλά για να μην είναι κανένας δούλος.
Κυλιντηρέα Ευαγγελία – Πρέβας Γεώργιος